Prof. dr hab. Andrzej Piskozub

Były dziekan Wydziału Ekonomiki Transportu UG,odznaczony wieloma medalami i nagrodami Uniwersytetu Gdańskiego oraz Ministerstw

Przebieg kariery naukowej:

1956 r. - rozpoczęcie pracy naukowo-dydaktycznej w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Portów Morskich na WSE w Sopocie
1963 r. - uzyskanie stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych
1968 r. - uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk ekonomicznych
1970 r. – mianowanie na stanowisko docenta na Wydziale Ekonomiki Transportu UG
1975 r. - uzyskanie tytułu naukowego profesora nadzwyczajnego
1984 r. - uzyskanie tytułu naukowego profesora zwyczajnego
1991 r. - przejście z Wydziału Ekonomiki Transportu na Wydział Nauk Społecznych UG
1999 r. - otrzymanie tytułu doktora honoris causa nadanego przez Uniwersytet Szczeciński
2002 r. - przejście do Instytutu Historii na Wydziale Filologiczno-Historycznym UG
2003 r. - przejście na emeryturę

Pełnione funkcje i członkostwo w organizacjach:

1974-1981 – kierownik Zakładu Ekonomiki Transportu na Wydziale Ekonomiki Transportu UG
1981-1987 – kierownik Katedry Ekonomiki Transportu na Wydziale Ekonomiki Transportu UG
1981-1984 - dziekan Wydziału Ekonomiki Transportu UG
1988 - członek Związku Literatów Polskich, w latach 1989–1992 prezes jego gdańskiego oddziału
1991-2002 – kierownik Zakładu, a następnie Katedry Nauk o Cywilizacji na Wydziale Nauk Społecznych UG
2002-2003 – nauczyciel akademicki w Instytucie Historii UG

• Od początku lat 60. - członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego
• W latach 70. I 80. - Członek Rady Naukowej Ośrodka Badawczego Ekonomiki Transportu w Warszawie, zajmujący się infrastrukturą transportową Polski, autor koncepcji lokalizacji w regionie Łodzi centralnego węzła autostrad polskich (1987), zrealizowanego w Strykowie
• W latach 80. - członek Komitetu "Polska 2000" przy Prezydium PAN
• W latach 1990-1991 został powołany w skład zespołu do opracowania koncepcji zmian w organizacji terytorialnej państwa w Urzędzie Rady Ministrów, przedstawił autorski projekt podziału Polski na dziewięć regionów pochodnych od istniejących na jej terytorium regionów historycznych (1991).

Nagrody i wyróżnienia:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983)
• Tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL (1984)
• Medal Uniwersytetu Szczecińskiego (1999)
• Medal Uniwersytetu Gdańskiego (2003)
• Nagroda Ministra Edukacji Narodowej (siedmiokrotnie)

Najważniejsze osiągnięcia naukowe i pozanaukowe

• Publikacje: Jest autorem, współautorem i redaktorem ponad 40 monografii, podręczników, skryptów oraz ponad 200 artykułów publikowanych w kraju i zagranicą. Jest również tłumaczem, m.in. dwóch książek Arnolda Toynbee. Najbardziej znane Jego publikacje to:
• Ekonomika transportu. WSE w Sopocie. Sopot 1967
• Transport jako czynnik regionalizacji osadnictwa. Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Seria Monografie Nr 27. Gdańsk 1967
• Gniazdo Orła Białego. IW PAX. Warszawa 1968.
• Zarys najnowszych dziejów transportu. WKŁ. Warszawa 1979
• Gospodarowanie w transporcie. WKŁ. Warszawa 1982
• Polska morska. Czyn XX wieku. WM. Gdańsk 1986
• Dziedzictwo polskiej przestrzeni. Geograficzno-historyczne podstawy struktur przestrzennych ziem polskich. Wyd. Ossolineum. Wrocław 1987
• Podstawy metodologiczne nowego podziału makroregionalnego i jego rola w kształtowaniu środowiska kulturowego Polski Ludowej. [w:] Biuletyn KPZK PAN nr 142. Warszawa 1989
• Elementy nauki o cywilizacji. Wyd. UG. Gdańsk 1992
• Między historiozofią a geozofią. Szkice z filozofii czasoprzestrzeni ludzkiej. Wyd. UG. Gdańsk 1994
• Polska w cywilizacji zachodniej. Wyd. UG. Gdańsk 1995
• Czasoprzestrzeń cywilizacyjna. Wyd. Adam Marszałek. Toruń 2003
• Dorobek dydaktyczny Profesora obejmuje 380 wypromowanych magistrów i 32 doktorów. Jest autorem 80 recenzji doktorskich i habilitacyjnych oraz 20 opinii w postępowaniu o tytuł naukowy profesora i doktorat honoris causa.

Obszar zainteresowań:

• ekonomika transportu
• geografia historyczna
• historia i geografia cywilizacji

Motto:

Gdyby moja twarz nie uręczała za mnie, gdyby nie czytano w mych oczach i głosie prostoty zamiarów, nie byłbym przetrwał bez zwady i obrazy przez czas tak długi, z mą nieopatrzną swobodą mówienia na prawo i lewo, co mi przyjdzie do głowy, i śmiałego sądzenia o rzeczach (Za: Michel de Montaigne, Essais)

Zmarł w 2021 r.
Pozostanie w naszej pamięci.