Pożegnanie Pana Profesora Andrzeja Piskozuba

Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Pana Profesora Andrzeja Piskozuba

 Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci 10 lutego 2021 r. Pana Profesora Andrzeja Piskozuba,
dziekana Wydziału Ekonomiki Transportu w latach 1981-1984, kierownika Katedry Ekonomiki Transportu. Pan Profesor posiadał niekwestionowany interdyscyplinarny dorobek naukowy oraz wielkie osiągnięcia w zakresie kształcenia i rozwoju kadry naukowej.

Na trwale zapisał się w historii naszego Wydziału.

Rodzinie i bliskim składamy wyrazy współczucia.

Dziekan i Rada Dziekana
Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Gdańskiego

Wspomnienie o Panu Profesorze Andrzeju Piskozubie

Pan prof. dr hab. Andrzej Piskozub urodził się 5 lutego 1933 r. w Wolsztynie. W 1953 r. ukończył Wyższą Szkołę Handlu Morskiego w Sopocie i w 1956 r. na tej uczelni rozpoczął pracę. W 1963 r. obronił rozprawę doktorską. Pięć lat później został doktorem habilitowanym. W 1975 r. uzyskał tytuł profesora w zakresie nauk ekonomicznych i po kolejnych dziewięciu latach tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1974-1987 pełnił funkcję kierownika, najpierw Zakładu, a potem Katedry Ekonomiki Transportu na naszym wydziale.  W latach 1981 – 1984 był też dziekanem.

Bez zbędnej przesady można powiedzieć, że prof. dr hab. Andrzej Piskozub to człowiek renesansu. Zajmował się naukowo i w działalności dydaktycznej nie tylko ekonomią, ale także geografią, historią  i politologią. Wykazywał umiejętność podejścia interdyscyplinarnego. Posiadał cechy erudyty. Potrafił kompetentnie zabierać głos w różnych sprawach, stąd był zapraszany na różne konferencje i seminaria, a także do wygłaszania tzw. odczytów. W miarę możliwości starał się nie odmawiać uczestnictwa.  Z głosem Pana Profesora liczyli się także politycy i praktycy, ceniąc Jego Osobę nie tylko za ogromną wiedzę interdyscyplinarną, ale także za odwagę wypowiedzi i ich trafność oraz przydatność praktyczną. Szczególne osiągnięcia  miał Pan Profesor, projektując nowe podziały administracyjne kraju oparte na przesłankach geograficznych, historycznych i  kulturowych, ale także  ekonomicznych.

Dorobek naukowy Pana Profesora jest ogromny  i niekwestionowany. Stanowi powszechnie ceniony wkład do nauki,  w tym ekonomii. W jej zakresie wyspecjalizował się w problematyce transportu, zyskując miano jednego z największych autorytetów naukowych. Stopnie i tytuły naukowe uzyskał zajmując się ekonomiką transportu, ale przez cały czas prezentując podejście interdyscyplinarne. Trudno jest wskazać  największe osiągnięcia publikacyjne Pana Profesora, bo wszystkie pozycje są znaczące. W monografii pt. Ekonomika transportu. Podstawy metodologiczne z 1975 r. udało się Panu Profesorowi stworzyć nie tylko podstawy metodologiczne ekonomiki transportu, ale także wyjaśnić, a może nawet rozwiązać ważne problemy terminologiczne.  
W 1979 r . opublikowana została kolejna książka  pt. Ekonomika transportu w bardzo wówczas nowoczesnym ujęciu, nawiązującym do podstawowych kategorii ekonomicznych, tym razem pod redakcją Pana Profesora. Do grona współautorów zaprosił wybitnych przedstawicieli innych ośrodków akademickich zajmujących się ekonomiką transportu, tj. Katowic, Szczecina i Warszawy. Trzy lata później ukazała się samodzielna publikacja Pana Profesora pod nowatorskim tytułem Gospodarowanie w transporcie. Opracowanie to do dzisiaj pod pewnymi względami nie straciło na aktualności i w związku z tym jest często cytowane. Ma kanwie zainteresowań historycznych Pana Profesora powstała natomiast w 1979 r. książka pt. Zarys najnowszych dziejów transportu.  Jako Osoba ceniąca podejście historyczne do rozwoju transportu Pan Profesor opracował metodę historyczną prognozowania rozwoju transportu. W 1987 r. pod redakcją Pana Profesora powstał Zeszyt Naukowy z udziałem pracowników naszego wydziału, w którym, przy wykorzystaniu tej metody, na podstawie przebiegu długookresowych cykli rozwoju gospodarczego Kondratiewa-Schumpetera zbadany został rozwój poszczególnych gałęzi i rodzajów transportu oraz sformułowano prognozy.

Pan prof. dr hab. Andrzej Piskozub miał też niezwykłe osiągnięcia w zakresie kształcenia i rozwoju kadry naukowej. Jest promotorem 32 prac doktorskich, z których 25 zostało obronionych w latach 1971-1982 i ten sukces został uhonorowany powstaniem okolicznościowego tableau. Wśród wypromowanych doktorów przez Pana  Profesora znajdują się  profesorowie naszego wydziału, a mianowicie: Jan Burnewicz, Andrzej Ruciński, Danuta Rucińska, Stanisław Szwankowski, Krystyna Wojewódzka-Król i Olgierd Wyszomirski. Do wypromowanych przez Pana Profesora pracowników naszego wydziału w ciągu tych dwunastu lat należą też doktorzy: Alicja Leszczyńska, Bożena Kłusek-Wojciszke i Wiesław Went.

Pan  Profesor Andrzej Piskozub opracował też dużo recenzji w przewodach doktorskich i postępowaniach profesorskich, nie tylko na naszym wydziale, ale przede wszystkim na zlecenie innych uczelni. M.in., dzięki tym ogromnym zasługom otrzymał tytuł doktora honoris causa nadany przez Uniwersytet Szczeciński w 1999 r.

Okres pełnienia przez Pana Profesora funkcji dziekana naszego wydziału przypadł na trudne lata stanu wojennego. Musiał stoczyć walkę polityczną, w której starał się przeciwdziałać uszczerbkowi kadrowemu na wydziale. Ogromnym sukcesem kadencji Pana Profesora było utworzenie katedr w miejsce dwóch instytutów.

W 1991 r. prof. dr hab. Andrzej Piskozub zakończył pracę na naszym wydziale i przeniósł się na politologię, gdzie utworzył Katedrę Nauki o Cywilizacji, oddając się realizacji swojej pasji w tym zakresie. Powstały kolejne znaczące publikacje w dorobku Pana Profesora, w tym monografię pt. Elementy nauki o cywilizacji w 1992 r. i Czasoprzestrzeń cywilizacyjna w 2003 r. Ta ostatnia opublikowana została w ostatnim roku pracy Pana Profesora na naszej uczelni, kiedy to był już przez rok pracownikiem Instytutu Historii. Po przejściu na emeryturę nie zaprzestał działalności naukowej i publicystycznej o charakterze literackim. Ostatnią opublikowaną przez Pana Profesora książką jest dzieło pt. Sarmackie dziedzictwo. Traktat o czterech rodzimych ojczyznach z 2016 r.

Na naszym wydziale wiele osób z trudem pogodziło się z przejściem Pana Profesora na inny wydział. Łatwo było jednak zrozumieć i zaakceptować tę samodzielną decyzję, jeżeli wzięło się pod uwagę Jego interdyscyplinarne zainteresowania naukowe. Pan Profesor czuł nieodpartą pasję ciągłego rozwoju i wiedział, że musi ją realizować. Pozostawił po sobie na naszym wydziale ogromny dorobek naukowy, a także swoich wychowanków, którzy są wdzięczni Panu profesorowi, nie tylko za umożliwienie im rozwoju, ale także za sposób ich traktowania jako partnerów, którym nie proponował wprawdzie mówienia sobie po imieniu, ale zapewnił niezwykłą swobodę uprawiania działalności naukowej i dydaktycznej, a także udzielania się na zewnątrz, w szczególności w praktyce gospodarczej. Doceniał powiązanie nauki z praktyką, pomimo, że najbliższy Panu Profesorowi był aspekt badań podstawowych.

Pan prof. dr hab. Andrzej Piskozub na trwałe zapisał się w historii naszego wydziału i zapewne Jego Osoba będzie podziwiana przez kolejne pokolenia pracowników, zwłaszcza że znaczna część dorobku naukowego Pana Profesora ma wartość nieprzemijającą.