Eugeniusz Kwiatkowski

Wicepremier, minister skarbu, przemysłu i handlu II Rzeczypospolitej, inicjator budowy portu i miasta w Gdyni

Eugeniusz Kwiatkowski urodził się w 1888 r. w Krakowie. Był wybitnym politykiem II Rzeczpospolitej, budowniczym wolnej Polski, realizującym programy inwestycyjne w obszarze przemysłu i gospodarki morskiej. Był też autorem koncepcji rozwoju Polski po 1945 roku jako kraju liberalnej demokracji, a jego myśl demokracji stała się podstawą dla budowy różnego rodzaju formacji i inicjatyw społecznych. Karierę zawodową rozpoczął w Lublinie w Gazowni Miejskiej. Po wybuchu wojny wstępuje do Legionów, aby w 1919 r. zostać kierownikiem wydziału sekcji chemicznej głównego zaopatrzenia armii w Warszawie. W latach 1920-1921 pracuje w Ministerstwie Przemysłu i Handlu oraz zostaje wykładowcą chemii na Politechnice Warszawskiej. Jako minister przemysłu i handlu stawia sobie jako główny cel budowę portu w Gdyni. Przełamując impas w konsorcjum francusko-polskim odpowiedzialnym za budowę zawiera wiele umów z koncernami węglowymi. Powstają w tym czasie 3 przedsiębiorstwa: Żegluga Polska, Polbryt i PTTO. To przedsięwzięcie staje się największą inwestycją tamtych czasów. W 1930 r. zrzeka się stanowiska ministra, nie godząc się na praktyki rządu. Obejmuje jednocześnie stanowisko dyrektora naczelnego Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie.

W 1935 r. zostaje ministrem skarbu oraz wicepremierem odpowiedzialnym za sprawy gospodarcze. Z energią organizuje Biuro Planowania wielu inwestycji m.in. w Centralnym Okręgu Przemysłowym, w Mielcu, Starachowicach i Lublinie i przyczynia się do wzmocnienia przemysłu w Polsce. W latach 1939-1945 jest internowany po przekroczeniu granicy rumuńskiej. Do Polski wraca po zaproszeniu prezydenta Bieruta. W latach 1945-1948 był Delegatem Rządu do Spraw Wybrzeża, a celem Jego działalności było ożywienie gospodarcze i zasiedlenie Wybrzeża. W tym projekcie powierzył wielką rolę powstającym uczelniom w Trójmieście i Szczecinie. Eugeniusz Kwiatkowski w latach 1945-48 odbudował gmach Wyższej Szkoły Handlu Morskiego, co dało możliwość praktycznego funkcjonowania tej uczelni, był orędownikiem jej powstania oraz jednym z pierwszych profesorów, a Jego wkład w tworzenie i rozwój dyscyplin naukowych stanowiących rdzeń naukowej działalności Wydziału Ekonomiki Transportu Morskiego był niepodważalny. Był On człowiekiem o poglądach propaństwowych, wspierającym ideę budowy silnego państwa z godną pozycją w Europie, a Jego wytyczną polityczną była niezależność polityczna od Rosji i Niemiec i rozwój na osi północ-południe, wedle kierunków logistycznych niezależnych od relacji z sąsiadami wschodnimi i zachodnimi. Był On jednocześnie zwolennikiem budowy kanałów łączących Odrę z Wisłą, linii kolejowych łączących północ i południe kraju, dalej prowadzących do państw bałkańskich, a jednocześnie zwolennikiem przeprowadzenia przekopu Mierzei Wiślanej i połączenia Elbląga z Bałtykiem. Projekt taki został opracowany na Politechnice Gdańskiej w 1945 roku na zlecenie Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Od 1946 r. wykładał w WSHM. Kiedy otrzymał zakaz pobytu na Wybrzeżu, w Warszawie i Poznaniu, wyjechał do Krakowa. W 1974 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa nauk ekonomicznych Uniwersytetu Gdańskiego za wkład w rozwój polskiej gospodarki morskiej oraz ogólnej teorii ekonomii. Wkrótce potem umarł w Krakowie.